اثر تمرین دویدن با شدت متوسط بر ریزساختارهای بافت استخوان فمور در موش های صحرایی اورکتومی شده از نژاد اسپراگ-داولی

زمینه و هدف: روش های مختلفی جهت پیشگیری از پوکی استخوان استفاده می شود. در این میان روش های غیر دارویی به دلیل عوارض جانبی کمتر در اولویت قرار دارند. این مطالعه اثر تمرین دویدن روی نوارگردان را بر استئوپروز در موش های صحرایی اورکتومی شده بررسی کرده است. مواد و روش ها: 30 سر موش صحرایی به صورت تصادفی در سه گروه کنترل، تجربی1 و تجربی2 تقسیم شدند. گروه های کنترل و تجربی1 (اورکتومی شده) در طول مطالعه در شرایط کنترل شده قرار گرفتند. گروه تجربی2، 12 هفته پس از انجام عمل به مدت 10 هفته تحت تمرین دویدن روی نوارگردان قرار گرفتند. موش ها در تمامی مراحل وزن کشی شدند. در پایان موش ها قربانی و استخوان های فمور آن ها از نظر ریزساختارها و استحکام استخوان با استفاده از آنالیز آماری تحلیل واریانس یک راهه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. همچنین با استفاده از تحلیل واریانس یک راهه با اندازه گیری تکراری تغییرات وزن آن ها بررسی شد. نتایج: وزن آزمودنی ها پس از 12 و 22 هفته از انجام عمل به صورت قابل توجهی افزایش یافت (001/0 >p). اورکتومی ضخامت استخوان های کورتیکال و ترابکولار را به طور معناداری کاهش داد (001/0>p) و منجر به کاهش استحکام استخوان فمور گردید (003/0=p). ضخامت استخوان های ترابکولار، کورتیکال و استحکام استخوان فمور در گروه تجربی2 نسبت به 1 افزایش و فاصله ترابکولارها کاهش یافت (001/0>p). نتیجه گیری: فعالیت های ورزشی با تحمل وزن که با شدت متوسط اجرا می شوند، اثر محافظتی در برابر پوکی استخوان دارند.